تقدیر خانواده شهید جانباز حاج عبدالمحمد نوادر از مردم دزفول

بالانویس:

شهادت جانباز شیمیایی عزیزمان فرمانده شهید سرهنگ حاج عبدالمحمد نوادر در سکوت کامل خبری کلیه ی رسانه های دزفول و عدم حضور مسئولین در مراسم تشییع و خاکسپاری این شهید والامقام به وقوع پیوست. این در حالی بود که کلیه رسانه های محلی دزفول و همچنین مسئولین درپیچ و خم و درگیری برگزاری کنسرت موسیقی بودند و در این راستا «الف دزفول» مطلبی را در پست قبلی منتشر و به گله از مسئولین و تقدیر از مردم پرداخت.

خانواده محترم شهید مطلبی را برای الف دزفول ارسال کرده اند که بدون کم و کاست حضور مردم شهید پرور و قهرمان دزفول و نیز مسئولین محترم تقدیم می گردد.

بگذار دنیا برای دنیا دوستان باشد

جانباز شیمیایی شهید حاج عبدالمحمد نوادر

جناب آقای موجودی,دست مریزاد.خداوند جزای خیرتان دهد.چه زیبا به تحریر در آوردید حسب حال دلسوزان این مرز و بوم را.

و امّا اجازه دهید پاسخ سوال شما از مسئولین شهرمان را ما بدهیم,می دانید چرا مسئولینمان راه گم کرده اند و به جای تقدیر از دلاورانشان از مطربان به ظاهر هنرمند استقبال میکنند؟

چون بعضی ها فراموش کارند, بزرگواران فراموش کرده اند که مهر ریاستشان با خون چه کسانی بر روی کاغذ رنگین شده و با آه دل مادرانی دلسوخته خشک گردیده؛ و میخ مسندشان با قدم های چکشین چه قهرمانانی محکم شده است.

مگر جنگ است که رشادت نیاز باشد،مگر جنگ است که دلاور بخواهیم ،

مگر ...

آن دوران که رنگ و بوی ایثار در تمام جوانب آن هویدا بود تمام شد و در قاب خاطرات کهنه و فرسوده پنهان گردید,واژه های اخلاص صداقت و یک رنگی دمده شدند.

بعضی ها فکر میکنند مهم نیست بر شهدا چه گذشت، مهم نیست جانبازان ما چگونه باقی عمرشان را سپری می کنند و هیچوقت نخواستند صدای آهشان از درد های روزگار به گوش کسی برسد که مبادا از اجرشان کاسته شود؛مهم این است که صدای آهنگ تار مطربان دلنشین تر از صدای گریه مادری است که در سوگ بخاک سپردن عزیزش در همه جا طنین انداز شده است.

اگر جانبازی به دنبال پرونده ی شیمیایی خود نمی رود مهم نیست، خودش که راضی است و انتظاری ندارد ما چرا دل بسوزانیم.

مهم نیست که جانباز شهید حاج عبدالمحمد نوادر چگونه نفس کشید،چون نفسش سنگین بود و مدتها با دستگاه نفس کشید صدایش شنیده نشد چون انتظاری نداشت,اعتراضی نکرد،چون در گوشه ای از بیمارستان جان سپرد و مشیت الهی چه زیبا با او همراه شد به گونه ای که دوربین صدا و سیما به اشتباه عکس جانباز دیگری را بجای او نشان داد.

بگذار آنان که مانند بنفشه سر غفلت در پیش گرفته اند در غفلتشان بماند.

بگذار دنیا دست دنیا دوستان باشد.

و اما مردم می دانند  که حاج عبدالمحمد نوادر که بود؟

به گفته ی دوستان و همرزمانش او نمونه ای از اخلاص، شجاعت، شهامت، ایثار و از خود گذشتگی بود.خدا ترس بود و جز برای رضای خدا در تمام مراحل زندگی قدم بر نداشت.

در طی سالهای مسئولیتش هیچوقت چیزی را برای خودش نخواست و همیشه به تعهدات و اعتقادات دینی خویش پایبند بود.

در جنگ فرمانده ای شجاع بود که هیچوقت یک قدم به عقب برنگشت و با جان و دل از دین،خاک و ناموس مردم وفادارش دفاع کرد.

و مردم عزیز چه زیبا حقش را ادا کردند،مرحبا به مردم غیور و صبورمان که همچون گذشته قدر شناسی کردند و با اشک های سوزناک خود خالصانه این عزیز را تا فردوس بدرقه نمودند.اگر چه مسئولین از دادن عنوان نام شهید به این دلاور دریغ کردند و اما این مردم بودند که خاضعانه در مراسم خاکسپاری در زیر تابوتی که مزین به پرچم سه رنگ زیبای جمهوری اسلامی بود راست و مقاوم ایستادند و شهادتش را تبریک گفتند.

ما مدیون شعور و درک مردم هستیم که برای قهرمانشان سنگ تمام گذاشتند و مرهمی برای داغ فراق از دست دادن عزیزمان شدند.

ممنونیم و دستتان را می بوسیم و خاک قدمهایتان را سرمه چشم می کنیم.

از کلیه بزرگواران و عزیزانی که در این مصیبت ما را همراهی کردندو در مراسم خاکسپاری و ختم شهید جانباز شرکت نمودند کمال تشکر را داریم و از خداوند منّان برای این عزیزان سلامتی و طول عمر با عزت طلب میکنیم.

 

                                                                      خانواده جانباز شیمیایی

                                                                  سرهنگ حاج عبدالمحمد نوادر